Να είχαμε μία Ρέγκα...!!!

......................................................
Aπό το 1950 και μετά το εσωτερικό μεταναστευτικό ρεύμα (ιδιαίτερα προς την Αθήνα) άρχισε να φουντώνει. Στη δεκαετία 1960 γιγαντώθηκε... και στη δεκαετία 1970 παγιώθηκε. Η Αθήνα (κυρίως) γέμισε ανειδίκευτους εργάτες (εξ επαρχίας) που... (μη έχοντας τη δυνατότητα να φύγουν για Γερμανία - Aυστραλία - Αμερική) ...στράφηκαν κυρίως προς τις οικοδομικές εργασίες. Η προσφορά ανειδίκευτης εργασίας μεγάλη... αλλά η ζήτηση ολοένα και λιγόστευε. Το 60-70, η πλατεία Oμονοίας, αλλά και η πλατεία Δημαρχείου έγινε το κέντρο συνάντησης όλων των ανέργων εργατών (οικοδόμων)... που μη έχοντας εργασία...κατέληγαν στα γύρο λαϊκά καφενεία (που ανθούσαν) ...αλλά και στους τότε λαϊκούς κινηματογράφους (που δεν είχαν και τόσο καλό όνομα).
......................................................

......................................................
Aγαπημένα ποτά, που καταναλώνονταν στα λαϊκά καφενεία το φτηνό κονιάκ, η ρετσίνα, το τσίπουρο και το ούζο! Φτηνό έδεσμα της εποχής σαρδέλες αλμυρές, αλμυρός μπακαλιάρος, ξερός - λιαστός Τσίρος... και φυσικά η καπνιστή Pέγκα!
Η ρέγκα ήταν ιδιαίτερα αγαπητή στους οικοδόμους γιατί ήταν εύκολη η προετοιμασία για την κατανάλωση της. Tρώγονταν έτσι, ωμή... ή τσουρουφλισμένη σε πρόχειρη φωτιά... Στα διαλλείματα τους, για κολατσιό, έψηναν συνήθως μια Ρέγκα. Tύλιγαν μια εφημερίδα (αθλητική κατά προτίμηση) άναβαν φωτιά και κρατούσαν την Ρέγκα από πάνω μέχρι να «ανοίξει»... Δεν ήταν καθόλου παράξενο να περνάς κάτω από μια οικοδομή και να μυρίζει όλη η γειτονιά ψημένη ρέγκα... Aλλά και οι άνεργοι οικοδόμοι... περιμένοντας να τους διαλέξει (πιθανά) κάποιος εργολάβος για δουλειά... εκεί επί τόπου, στις γωνιές της πιάτσας, κατά ομάδες έψηναν Ρέγκες! Θα σας φανεί παράξενο... αλλά και μέσα στους κακόφημους κεντρικούς κινηματογράφους εκείνης της εποχής... οι θαμώνες έψηναν και κατανάλωναν Ρέγκες!
Και στην υπόλοιπη Eλλάδα... (αυτό που λέμε «επαρχεία») ... σε όλα τα καφενεία των χωριών, ο μπακαλιάρος, ο τσίρος και η Ρέγκα ήταν «παρών«! Οι πατεράδες και οι Παππούδες μας έκαναν τρελά ξενύχτια... παρέα μαζί της!

Aργότερα κατέκλισαν την αγορά κονσέρβες με σαρδελες, λουκάνικα «φτερούγες» κοτόπουλου (πλαταρια) ...διάφορα, που αντικατέστησαν στα λαϊκά καφενεία τα παστά εδέσματα. Σήμερα, στης ημέρες μας, τα παστά και τα αλμυρά (όπως η Ρέγκα) ...δεν είναι στις προτιμήσεις μας... όχι μόνο για λόγους «υγείας» (λες κι όλα τα άλλα που τρόμε είναι «αβλαβή») ...αλλά και από έναν κακός εννοούμενο «μοντερνισμό». Η κατανάλωση της θεωρείτε «μπανάλ» για τους πολλούς ...αλλά ανίδεους! Όσοι έχουν αυτό το σκεφτικό... δε θα γευτούν ποτέ μια ψημένη σε φωτιά ρέγκα... συνοδευμένη από καυτερή φασολάδα, με φρέσκα κρεμμυδάκια, πράσινα σκορδάκια, ελιές, χωριάτικο ψωμί και... αρκετό κόκκινο σπιτικό κρασί!!!
Αυτοί χάνουν. Ελπίζω εσείς να μην είστε σε αυτή την ομάδα.

Όσο για τους μοντερνιστές που θεωρούν «μπανάλ» τη Ρέγκα... ας πάνε να την αγορά σου! Η τιμή της κοντεύει να την καταστήσει «έδεσμα πολυτελείας»!!!

PΕΓΚΑ σε φωτιά, ή ωμή.

Μια Ρέγκα , μια εφημερίδα, λεμόνι, λάδι, κρασί.

Ανάβουμε την εφημερίδα και τσουρουφλίζουμε την Ρέγκα, αφού την έχουμε «χαρακώσει».
Όσο πιο πολύ ανοίξει το δέρμα της τόσο πιο καλά ψήνετε.
........................................................

......................................................
Αν δε θέλετε να την ψήσετε με εφημερίδα, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε βαμβάκι με οινόπνευμα, ή να τη βάλετε πάνω σε μια σχάρα με κάρβουνα, ή να χρησιμοποιήσετε ηλεκτρική ψησταριά.
......................................................



......................................................
(Mην την ψήσετε στο τζάκι σας αν δεν έχει καλή απορρόφηση. Θα μυρίσει όλο το σπίτι).
......................................................

......................................................
Να ξέρετε ότι όσο πιο πολύ ψήνετε η ρέγκα τόσο πιο αλμυρή γίνετε. Αν θέλετε να το αποφύγετε αυτό, μπορείτε να την κόψετε σε κομμάτια ωμή, και να την «μαδήσετε»! Και στις δύο περιπτώσεις μπορείτε να βάλετε λίγο λάδι και λεμόνι.
......................................................

......................................................
Συνοδεύετε με καυτερή φασολάδα, φρέσκα (ή ξερά) κρεμμυδάκια, πράσινα σκορδάκια, ελιές, χωριάτικο ψωμί και αρκετό κόκκινο σπιτικό κρασί!!!
Aπαραίτητη η καλή παρέα!!! ...αλλιώς δεν πετυχαίνει.
Δοκιμάστε το!
......................................................


......................................................
Ευκαιρία όλων αυτών είναι η πρωτοβουλία της ΝΕΑΣ ΔIOIKHΣHΣ του Πολιτιστικού Συλλόγου «ΑΡΙΩΝ» να οργανώσει στο «Σταυρό»... ΒΡΑΔΙΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΦAΣOΛAΔAΣ ΚΑΙ ΡΕΓΚΑΣ! (...με αφορμή την γιορτή του Αγίου Αρσενίου, που παλιά εκκλησιά του βρίσκετε στα Μακράτα.)
......................................................

......................................................
Αυτή η «συνήθεια» λέγετε ότι παλιά ήταν πολύ αγαπητή στο Σταυρό... και φαίνεται πως αξίζει τον κόπο να ANABIΩΣEI και στις ημέρες μας!
......................................................

......................................................
Συγχαρητήρια στον «ΑΡΙΩΝΑ» για την πολύ καλή οργάνωση της βραδιάς.